Zdecydowana większość rodziców doświadczyła gwałtownego wybuchu złości dziecka. Najważniejsze jest zrozumienie, że złość nie jest złą emocją, jest nam niezbędna do stawiania granic
i wyrażania własnych potrzeb. Mówi nam o pewnym zagrożeniu, pokazuje, że dana sytuacja nam nie odpowiada i chcemy coś zmienić.
Ataki złości, czy nawet histerii u dziecka między drugim, a czwartym rokiem życia są jedną z cech rozwoju. Krzyczenie, wymachiwanie rękami, krzyki, tupanie to typowe objawy dziecka niezadowolonego i przeżywającego złość. Problem złości nie odnosi się do samego odczuwania tej emocji, ale do jej manifestacji i właśnie nad tym możemy z dzieckiem pracować. Uczyć, iż taki rodzaj manifestowania złości może być krzywdzący i nie przynosi zamierzonego efektu.
1. Zrozumieć i zapobiegać – często ataki złości pojawiają się w określonych sytuacjach, mogą pojawić się przez zaburzenie rytmu dnia, może zdarzają się w konkretnej sytuacji o określonej porze? Zaobserwowanie zapalnika pozwala na uniknięcie tak silnej reakcji w przyszłości.
2. Rozpoznanie emocji – jako rodzic mamy większe doświadczenie w odczuwaniu i regulacji własnych emocji – nauczmy tego nasze dziecko. Ważne, żeby rodzic nazwał głośno sytuację i emocję dziecka. Nazywanie emocji jest pierwszym krokiem do samokontroli i regulacji emocjonalnej.
3. Techniki relaksacyjne – poszukujcie z dzieckiem technik regulacji złości, które ułatwią jej przeżywanie. Zawsze świetnie sprawdzają się techniki oddechowe – spokojne i głębokie oddechy, zgniatanie kartki, kopanie piłki do celu, szybkie kolorowanie. Możecie wspólne obmyślić strategie radzenia sobie ze złością i je wprowadzać.
Proszę pamiętać, że dziecko podczas silnego ataku złości nie przyjmuje wielu komunikatów, najważniejsze, żeby wiedziało, że rodzic jest przy nim i że może czuć się bezpiecznie.
Dobrą praktyką jest czytanie dziecku bajek terapeutycznych, które wspierają rozwój emocjonalny dziecka, opisane tam sytuacje możecie przełożyć na własne życie i wraz z dzieckiem je omawiać.
Zapraszam Państwa serdecznie na konsultacje w przedszkolu, na których możemy omówić konkretne sytuacje i trudności.
Psycholog Patrycja Zakolska
Źródła:
Harwas-Napierała, B., & Trempała, J. (2003). Psychologia rozwoju człowieka: Rozwój funkcji psychicznych. Psychologia Rozwojowa.
Kowalik-Olubińska, M. (2005). Społeczno-edukacyjne konteksty rozwoju inteligencji emocjonalnej dziecka. Psychologia Rozwojowa, 10, 19-28.
Iniewicz, G. (2008). Zaburzenia emocjonalne u dzieci i młodzieży z perspektywy teorii przywiązania. Psychiatria Polska, 42, 671-682.
